Αν σκεφτούμε ότι κάποτε οι οικογένειες έχτιζαν ιδιωτικές εκκλησίες, για να θάβουν μέσα τους νεκρούς τους (αυτό συνέβαινε μέχρι και τον 19το αιώνα), τότε η περίπτωση του χωριού «Λιθακιά» είναι ξεχωριστή, αφού, σύμφωνα με τον Ντίνο Κονόμο, στη «Λιθακιά», κατά τα προσεισμικά χρόνια, υπήρχαν είκοσι εκκλησίες, εκ των οποίων οι δέκα οκτώ ήταν οικογενειακές. Δηλαδή, εκείνα τα χρόνια, η Λιθακιά είχε είκοσι νεκροταφεία. Από εκείνη την εποχή το μόνο που μπόρεσα να εντοπίσω είναι ένας ταφικός τύμβος, που βρίσκεται στον ανηφορικό δρόμο (στα δεξιά όπως ανεβαίνουμε για Κοιλιωμένο), όπου μέσα σε μια μικρή πλατεία με παιδική χαρά, βρίσκεται μία αναθηματική στήλη –καντηλάκι – πιθανώς στη θέση που κάποτε υπήρχε Αγία Τράπεζα εκκλησίας και δίπλα ένας ταφικός τύμβος, ο οποίος, σύμφωνα με το επίγραμμά του, ανήκει στον Αντώνιο Φουρνογεράκη που πέθανε το 1938 (εποχή όπου οι ταφές είχαν βγει έξω από τις εκκλησίες). Αν όντως σε αυτήν τη θέση υπήρχε οικογενειακή εκκλησία, είναι πολύ πιθανόν να πρόκειται για την Αγία Μαρίνα του Φουρνογεράκη, την οποία αναφέρει και ο Ντίνος Κονόμος.\nΣτις μέρες μας υπάρχει μόνο ένα νεκροταφείο στο χωριό και, μάλιστα, είναι προσεισμικό. Βρίσκεται πίσω από τον Ι.Ν. της Παναγίας της Φανερωμένης και είναι το νεκροταφείο, το οποίο, κατά τον 20ό αιώνα, ενσωμάτωσε όλα τα οικογενειακά νεκροταφεία του χωριού. Η τοποθεσία, όπου βρίσκεται ο ενοριακός ναός της Παναγίας της Φανερωμένης, είναι αραιοκατοικημένη, και γι’ αυτό το λόγο μπόρεσε, κατά καιρούς, να επεκτείνεται το νεκροταφείο, χωρίς να καταλαμβάνει χώρο από τον μπροστινό προαύλιο χώρο του ναού. Μέχρι σήμερα πρέπει να έχουν γίνει τουλάχιστον δυο μικρές επεκτάσεις του νεκροταφείου, ενώ ο χώρος που καταλαμβάνει στο σύνολό του είναι αρκετά μεγάλος.\nΤο νεκροταφείο δεν έχει δέντρα, μα και να είχε, είναι πλέον τόσο πυκνοκατοικημένο που δεν θα περίσσευε καθόλου γη, για να επιβιώσουν ή για μια νέα πιθανή δεντροφύτευση. Παρόλη την παλαιότητα του νεκροταφείου, δεν σώζονται παλιά ταφικά μνημεία, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι το πιο παλιό μνημείο βρίσκεται πίσω από το Ιερό Βήμα της εκκλησίας, εκτός των τειχών του νεκροταφείου, και πρόκειται για το κοινοτάφιο των ιερέων του χωριού, το οποίο περιλαμβάνει ταφές από το 1595 έως το 1982. Μπορεί κανείς να μπει στο νεκροταφείο από το πίσω μέρος της εκκλησίας, αλλά και από τον αποκάτω δρόμο, με τον οποίο συνορεύει στα ανατολικά του. Η είσοδος του δρόμου είναι ξέπορτο, σιδεροκατασκευής, κολλημένο με επιφάνεια λαμαρίνας, βαμμένο με μαύρο χρώμα που όταν είναι κλειστό, οι περαστικοί δεν έχουν ορατότητα. Είναι περιφραγμένο με μουράγιο και εντόπισα δέκα τρία επιτύμβια επιγράμματα.\n\n(Από την καταγραφή που έκανε ο Ζαχαρίας Στουφής στα νεκροταφεία του νησιού το 2007)